ΠΩΣ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΕ "ο τροχός"

ΠΩΣ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΕ

Ο τροχός

Κατ΄αρχάς οι χαρακτήρες , (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση ) , της ενότητας “πώς επινοήθηκε” παραμένουν οι ίδιοι , λαμβάνοντας υπ΄όψιν το γεγονός της διαδοχής των γενεών .

Διάφοροι άσχετοι προς το αντικείμενο , αρχαιολόγοι , παλαιοντολόγοι κλπ. τοποθετούν την επινόηση του τροχού γύρω στο 4.500 π.Χ.

Αυτά είναι προπαγανδιστικές μαλακίες του κατεστημένου για να αποπροσανατολίσουν το ευρύ κοινό αποσπώντας το απο την φωτεινή αλήθεια .

Ο τροχός είναι εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια μια απλή κοινοτοπία που και ο πιο μαλάκας ανθρωπίδας είχε την ευχέρεια να χρησιμοποιεί . Η τάση να “επιβάλουν” οι κατ΄ευφημισμόν επιστήμονες τον τροχό ώς μια απο τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του ανθρώπου , είναι παπαρολογίες που σκοπό έχουν την αποχαύνωση της συλλογικής κριτικής σκέψεως και την χειραγώγηση αυτής , οδηγώντας την απο τα ουσιώδη στα επουσιώδη .

Ιδού λοιπόν τα όσα διημείφθησαν για να λάμψει , σε πείσμα κάποιων , η αλήθεια .

Χρόνος : 169.543 π.Χ.  Τόπος : Μικρά Ασία   Ήρωες : Οι γνωστοί    Ώρα : 17:50 (έξι παρά δέκα )

Ο φωτεινός απογευματινός ήλιος χάιδευε με τις ζεστές ακτίνες του την νωπή και μόλις φτυσμένη πρασινωπή ροχάλα του Πολυχρόνη , κάνοντάς την να αχνίζει προκλητικά και το κιτρινοκόκκινο χώμα να ευωδιάζει υπέροχα την σιχαμερή , απροσδιόριστη , σχεδόν υγρή , ουσία που καταβρόχθησε απο τα έντερα ενός τεράστιου αρουραίου πρίν απο λίγα λεπτά . Με ένα εκκωφαντικό αλλά υψηλής καλλιτεχνικότητας ρέψιμο , που το ελαφρύ προς τα κάτω άνοιγμα του σαγωνιού , του προσέδιδε έναν τρόπον τινά αρχοντικό μουσικό τόνο , ανακούφισε το γεμάτο βρωμερά αιματοκουραδοκρέατα στομάχι του . Το κάθε άλλο παρά σπινθηροβόλο βλέμμα του , ξεπρόβαλλε σιγανά απο τα μισόκλειστα ηδονικά βλέφαρά του την στιγμή που άφηνε μια απο τις κούφιες και βρωμερότατες πορδές που τον είχαν κάνει τόσο αντιπαθή στην υπόλοιπη ομήγυρη .

Στην θερμή , σαν μητρική αγκαλιά , σκιά του διπλανού δέντρου , ο Τζόνυ , γλείφοντας απο τον δείκτη του αριστερού του χεριού την τελευταία σταγόνα του ζεστού , γεμάτου πρωτεΐνες σπέρματος που μόλις είχε εκσφενδονίσει πανταχόθεν , ύστερα απο επίπονο και δακρύβρεχτο αυνανισμό , κατέστρωνε το 1.275ο διεστραμμένο του σχέδιο αρπαγής της εξουσίας απο τον αυταρχικό αρχηγό του ,

τον Μήτσο .

Οι λοιποί συνδαιτημόνες , απλά ...γαμιόσαντε ασύστολα .

Μόνο οι γυναίκες έλλειπαν , οι οποίες ήταν στην διπλανή , μισἠ κάτουρα και κὀπρανα ζώων και μισή βρωμόνερα , λιμνούλα , πίνοντας με άκρατη σεξουαλική διαστροφή... σκατόνερα .

Ο Τζιμάκος ήταν ο μόνος απο την γνωστή μας παρέα νομάδων , που ο ελάχιστος αλλά διαβολικός του εγκέφαλος δεν σταματούσε ποτέ να συλλογίζεται το κέρδος . Σκάλιζε με το δάχτυλό του την προχτεσινή κουράδα που είχε χέσει , με κατανυκτική ιεροτελεστία , σε σχήμα μπάλλας κάτω απο την θαλπωρή του αγαπημένου του δεντρου . Το γνωστό σκατόδεντρο (W.C.) . Σκεφτόταν ασφαλώς , ώς τι , μπορεί να την πουλήσει .

Η Σούλα η χοντρή , έχοντας ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα της για σκατόνερα , ανασήκωσε το λάγνο βοοειδές βλέμμα της , το οποίο παρεμπιπτόντως γέμιζε τρόμο και δέος τα αρσενικά της ομάδας , και βαρύ , σχεδόν ασήκωτο όπως ήταν το έριξε ανελέητα και χωρίς ίχνος οίκτου πάνω στον ανυποψἰαστο Πολυχρονη . 

Οι τεράστιες και ερεθισμένες ρώγες της , πάνω στις οποίες κρεμά κανείς άνετα δέρμα , που διπλωμένο έν είδει σάκκου , περιέχει τα κόκκαλα ολόκληρου απολιθωμένου μαμούθ , έδειχναν σαν αιχμή απο πολεμικό ακόντιο τον μαραμένο απο φόβο Πολυχρόνη .

Ο Πολυχρόνης , διαισθανόμενος μια ακαθόριστη αλλά ταυτόχρονα νεκρική ψύχρα να διαπερνά την σπονδυλική του στήλη , γούρλωσε , λες και πονούσε φρικτά , τα γοητευτικά ηλίθια και εκνευριστικά αλλοίθωρα ματια του , σαν εκείνη την φορά που είχε καταληφθεί απο ηδονή βάζοντας το μεσαίο του δάχτυλο στην γεμάτη ξεραμένα σκατά κωλοτρυπίδα του και είχε την φαεινή ιδέα να βάλει και τα άλλα τρία μαζί (τρείς ημέρες όρθιος...).

Σαν μια ανώτερη δύναμη ορμώμενη απο το βαθύτερο ένστικτο της αυτοσυντήρησης να τον προειδοποιούσε , σαν να ψυχανεμίστηκε την επικείμενη καταστροφή ...έστρεψε έντρομος την ματιά του προς την λίμνη με τα σκατόνερα , αντικρύζοντας την άμορφη μάζα απο κιλά , λίπος και βρωμιά της Σουλάρας να κινούνται απειλητικά με έναν πρωτόγνωρο και ακατάληπτο τρόπο κίνησης , προς το μέρος του .

Οι χτύποι της καρδιάς του μετατράπηκαν σε κλάσμα δευτερολέπτου απο ρυθμούς κελαρύσματος ήσυχου μικρού ρυακιού σε παραλήρημα χτύπων απο οπλές νεαρής προιστορικής γαζέλας που τρέχει να ξεφύγει απο μαχαιρόδοντα .

Όσο πιο γρήγορα μπορούσε σηκώθηκε απο τον βράχο που έλιαζε αμέριμνος τ΄αρχίδια του αφήνοντας να πέσει απο τα τρεμάμενα δάχτυλά του ακόμα και το βαθύ κιτρινιπράσινο κακκάδι που με περισσή λαχτάρα χαλβάδιαζε πρίν το εναποθέσει απαλά στην άκρη της γλώσσας του ούτως ώστε να λιώσει σαν νοστιμότατο επιδόρπιο .

Η Σουλάρα κράυγασε απο ηδονή βλέποντας το ανυπεράσπιστο θύμα της να προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει . Οι υπέρογκες και ανατριχιαστικά βρώμικες πατούσες της έμπαιναν στο μαλακό παραλίμνιο χώμα έως και 30 εκατοστά , οι δονήσεις που προκαλούσαν τα αναρίθμητα κιλά της στην επίσης ανυπεράσπιστη γη ανάγκασαν τα ζώα της περιοχής σε ακτίνα 1.000 μέτρων να διασκορπιστούν πανικόβλητα .

Η μόνη ελπίδα του Πολυχρόνη ήταν τα φτερά που ο θεός ήλιος με δάκρυα λύπης και οίκτου στα μάτια για το δύσμοιρο δημιούργημά του , του φύτεψε ώς έκ θαύματος στα πόδια . Δίχως να τον ενδιαφέρει καθόλου που πατά και που πηγαίνει , αρκεί να είναι στην αντίθετη κατεύθυνση απο την Σούλα , αφήνοντας διαδοχικές , φοβισμένες αλλά προωθητικές πορδές ο Πολυχρόνης με μια απονενοημένη κίνηση πάτησε την κουράδα του απορροφημένου στις καπιταλιστικές σκέψεις του , Τζίμη .

Ο Τζίμης κοιτάζοντας την πλακουτσωμένη πλέον , τέως μπάλλα , κουράδα του , δεν μπόρεσε να συγκρατήσει μερικές αλμυρές στάλες πονεμένων δακρύων απο το να κυλήσουν στο λιγδιασμένο μάγουλό του . Με το συνεχώς παλλόμενο απο την σοκαριστική σκηνή χέρι του , ίσα που κατάφερε να σφίξει στην χούφτα του ένα μικρό κλαδάκι με το οποίο σπαρακτικά τρύπησε το κέντρο της πλακουτσωμένης στρογγυλής πλέον ξεραμένης κουραδίτσας του . Αίφνης , αφού πρώτα την μετακίνησε σύροντας γύρω γύρω το κλαδάκι έτσι ώστε να ακουμπά μόνο η στρογγυλή κουράδα στο έδαφος , τα κλαμμένα του μάτια καθάρισαν αμέσως , έλαμψε το πρόσωπό του σαν νυχτερινή καλοκαιρινή φωτιά στο δάσος . Η ιδέα που χώθηκε στο μυαλό του σαν απο μόνη της , σαν επιφοίτηση , τον έσπρωξε στο να μιμηθεί το πάτημα του Πολυχρόνη και να πατήσει με δύναμη μια ξένη μεν αλλά διπλανή σκατούλα .....

μαλακία ....ήταν φρέσκια και γέμισε το πόδι του σκατά ευκοίλιας ... η επόμενη όμως ήταν ξερή ,του θύμισε την δική του , την αγαπημένη του , αφού έκανε το ίδιο σε τέσσερις σκατούλες , τις έκανε δηλαδή πλακουτσωτές και στρογγυλές ,τις τοποθέτησε με ερωτική ευλάβεια στις άκρες απο δύο ίσια κλαδάκια , έδεσε με μακρυές τρίχες απο τα ρουθούνια του και δύο ξυλάκια κάθετα και.....άφησε το προιστορικό του “όχημα” να κυλήσει ομαλά στην παρακείμενη κατωφέρεια .........

Η φωτογραφία είναι απο το Μουσείο προιστορικής τέχνης
στο Λονδίνο και τα υλικά συνελέχθησαν απο την συγκεκριμένη
τοποθεσία που ποανέφερα . (Μετά απο υπόδειξή μου ασφαλώς)





Η συνέχεια είναι προφανής , δεν θα σας κουράσω με τα ευκόλως εννοούμενα διότι όλοι ξέρουμε πως παραλείπονται .

Αυτή έιναι έν ολίγοις η μοναδική αλήθεια , μην παρασύρεσθαι απο τις “σκοτεινές” σειρήνες που αποκαλούν όλοι επιστημονικές θεωρίες , είναι πασίδηλη η απάτη .

Βιβλιογραφία :

John (the dick) Holmes : Harvard university of Pano Panagia “look mum... I' m jerking off without hands” Harvard Publications Μεταφραση : “κοἰτα μαμά ...τον παίζω χωρίς χέρια .” Εκδ. Πανεπ. Χαρβαρντ.

Vasili Fistikοviev : Moscow State University PhD in palaioanthropology and doctoral degrees in sucking huge black dick “ evil capitalism in the pre-historic period since 169.543 to 169.543 and a half ” Μετάφρση : “ο σατανικός καπιταλισμός την προιστορική περίοδο 169.543 με 169.543 και μισό .”

Θάλεια Παρτουζοποὐλου : Διδάκτωρ παλαιοντολογίας – αρχαιολογίας Πανεπ. Γαύδου και μερικών ακατοίκητων βραχονησίδων πιο πἐρα. Ειδική φουντολόγος-χασισολόγος . “Οι ψωλές που έγραψαν ιστορία” Εκδ. Λιακόπουλος

Χαράλαμπος Πούστερμαν : Oμογενής ιδιοκτήτης εστιατορίου στην Αστόρια “ πως φτιάχνεται το καλό πληγούρι” Εκδ. “το διεστραμμένο φασόλι” ..... (άσχετο ...)